از سال ۱۸۹۰ در حومه هلند آسیاب های بادی با سنگ بنایی بسیار قدرتمند وجود دارند که به آرامی در حال چرخیدن و کار کردن هستند. اما با افزایش جمعیت شهری و زیاد شدن مناطق شهری این توربین ها دیگر برای رساندن برق به همه نقاط شهری توانایی ندارند و در واقع جز ایجاد یک منظره غول پیکر و یک بنای تاریخی کارایی خاصی ندارند و چرخیدن آنها برای رساندن انرژی به تمامی شهرهای هلند غیر عملی می باشد.
به هرحال تولید انرژی در هلند در یک مسیر کاملا متفاوت است.
معماران هلندی Doepel Strijkers را با هنرمندی تمام با ارتفاع ۱۷۳ متر طوری طراحی کرده اند که با استفاده باد، آب و یک میدان الکتریکی می تواند یک مبدل انرژی بادی به الکتروستاتیک باشد و به طور مستقیم توسط این توربین برق تولید شود.
برای اینکه ساختار این توربین ها به صورت تک منظوره یعنی فقط برای تولید برقی که قدرت پایینی دارد و برای تامین انرژی شهر نیز کارایی ندارد از آنها استفاده نشود و با یک ساختار غول پیکر فقط در وسط شهر به عنوان بنای تاریخی قرار نداشته باشد، معماران هلندی از Doepel Strijkers استفاده کرده اند و با یک طراحی کاملا مهندسی شده، آنها را به ساختمان های چند منظوره تبدیل کرده اند که می توان با خیال راحت در آنها سکونت داشته باشند. از طرفی برق ۱ مگاوات برای استفاده در این ساختمان چند منظوره توسط خود توربین ها تولید می شود و این برق برای مصرف داخلی خود توربین کاملا به اندازه است.
Lennart Graaff که رشته محبوب آن کار بر روی ژنراتورها می باشد در این مورد می گوید ” ما می خواستیم یک ساختمان ۱۰۰ درصد پایدار طراحی کنیم که در این پلتفرم از همه نوع خلاقیت و نوآوری استفاده شده باشد.”
این توربین ها با کمی تعمیر و نگهداری به برج های بسیار آرام و ساکت تبدیل می شود و زندگی در آنها شبیه به یک رمان علمی تخیلی خواهد بود.
