تاریخچه اولیه الکترونیک از زمان آزمایش لوله کروکس آغاز می شود . نوعی از لوله خلا که توسط سرویلیام کروکس یک فیزیکدان و شیمیدان انگلیسی توسعه یافته بود. در هنگام انجام آزمایشات با یک لوله کروکس ، ویلهلم کنراد رونتگن یک فیزیکدان آلمانی اشعه ایکس را در سال ۱۸۹۵ کشف کرد ، در سال ۱۸۹۷ فردیناند براون یکی دیگر از فیزیکدانان آلمانی لوله کروکس را اصلاح کرده و اولین اسیلوسکوپ را ساخت ، دستگاهی که از سیگنال الکترونیکی ، تصویر بصری بوجود می آورد.
علاقه به بهبود پذیرش امواج رادیویی منجربه اختراع دیود لامپ خلا توسط سرجان فلمینگ ، یک مهندس برق انگلیسی ، و همچنین اختراع لامپ سه قطبی خلا در سال ۱۹۰۷ توسط لی دی فورست مخترعی از ایالات متحده شد .اختراع لامپ سه قطبی یک رویداد مهم در تاریخ الکترونیک بشمار می رفت ،پس از آنکه اولین تقویت کننده الکترونیکی بود .
در طول جنگ جهانی اول علاقه به توسعه و بهبودبخشی رادیو و الکترونیک بوجود آمد و در سال ۱۹۲۰ توسعه لوله های خلا و مدارات استفاده شده آنها به نقطه ای از پیشرفت رسید که برتری خود را نسبت به دیگر دستگاه های مورد استفاده برای فرستنده ها و گیرنده های رادیویی نشان داد .
بطور منظم پخش رادیویی تجاری در ایالات متحده از سال ۱۹۲۰ آغاز شد و تقاضا برای گیرنده های خانگی به زودی الکترونیک را به یک صنعت مهم تبدیل کرد .
به برخی از محدودیت های فنی درعملکرد لوله های الکترونی با توسعه در سال ۱۹۲۰ غلبه شد . pentode
پیشرفت هایی که در این زمان بوجود آمد باعث توسعه تلویزیون شد ؛ اولین پخش تلویزیونی منظم در سال ۱۹۳۶ در لندن آغاز شد .
در طول جنگ جهانی دوم تاکید بر توسعه الکترونیک جهت استفاده نظامی بود . رادار تا حد زیادی بهبود یافت و در سال ۱۹۴۴ اولین ابرکامپیوتر دیجیتال، ساخته شد . هدف اصلی این کامپیوتر سرعت بخشیدن به محاسبه جداول داده ها برای هدف توپخانه بود.
صنعت الکترونیک پس از جنگ به عنوان یک صنعت بزرگ ظاهر شد و رشد آن در تولید تلویزیون به رونق رسید و همچنین برنامه های نظامی نیازمند فن آوری پیشرفته تر الکترونیکی شدند .
در سال ۱۹۴۸ ویلیام شاکلی ، جان باردین و والتر اچ.بلتیر از آزمایشگاه های تلفن بل ، اولین ترانزیستور ، و نقطه اتصال ترانزیستور دوقطبی را توسعه دادند .
در اوایل دهه ۱۹۵۰ تکنولوژی ، تولید انبوه ترانزیستور ها را توسعه بخشید . استفاده از دستگاه های نیمه هادی بیش از لوله های الکترون تقاضا برای تکنیک های بیشتر را ایجاد کرد که فضای مورد نیاز برای قطعات الکترونیکی را کاهش داد . یک گام مهم برای کوچک سازی قطعات الکترونیکی معرفی مدار مجتمع در اوایل دهه ۱۹۶۰ بود . تکنیک های لازم برای ساخت چنین مدار هایی توسط جک کیلبی ابداع شد .
در طی دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ، اندازه اجزای مدار های مجتمع کاهش پیدا کرد و تعداد قطعاتی که می توانستند بر روی هر تراشه ای ساخته شوند ، به سرعت رشد پیدا کرد . با افزایش کوچک سازی ، قابلیت های مدار های الکترونیکی و سرعتی که میتوانند وظایف خود را انجام دهند تا حد زیادی افزایش یافت . هر پیشرفت به کاهش هزینه های تولید محصولات الکترونیکی کمک کرد .
از دهه ۱۹۸۰ تا دهه ۱۹۹۰ تنوع محصولاتی که با قطعات الکترونیکی ساخته میشدند، افزایش یافت و استفاده از دستگاه های ال ای دی کنترل الکترونیکی برای اتوماسیون بیشتر شد.
ال ای دی های میکرو الکترونیک به توسعه فن آوری های جدید مانند ضبط صدای دیجیتال ؛ معرفی محصولات جدید مانند کامپیوتر های شخصی ؛ و به کاهش اندازه تلفن های قابل حمل و بسیاری دیگر از محصولات الکترونیکی بسیار کمک کرد.
