خلاقیت به روش مورس

در سال ۱۸۲۵ به آقای مورس سفارش به مبلغ هزار دلار را بابت کشیدن یک تصویر از شخص لافایت در واشنگتن داده شد. هنگامی که او در حال کشیدن تصویر بود، یک نامه رسان اسب سوار نامه ای برای او آورد. نامه از طرف پدر مورس بود و در آن فقط یک خط نوشته شده بود. « همسر عزیزت به علت زایمان تحت مراقبت پزشک است ». مورس بلافاصله واشنگتن را به مقصد خانه در نیو هیون بدون به پایان رساندن نقاشی اش ترک کرد.

در ادامه با بررسی زندگی نامه ساموئل مورس با دیجی اسپارک همراه باشید.

متاسفانه هنگامی که او می رسد همسرش را به خاک سپرده بودند. او که انسانی هنرمند و احساسی بود از این حادثه بسیار دلش شکست و به این فکر افتاد که چه چیز باعث شد تا همسرش در تنهایی فوت شود. وی علت را در نبود یک سیستم ارتباطی سریع جویا شد. او از نقاشی دست کشید و هدف اش را به ایجاد یک سیستم ارتباطات راه دور بسیار سریع تغییر داد. در سال ۱۸۳۲ مورس با چارلز جکسون (Charles Thomas Jackson)  آشنا شد. شخصی که به رشته ی الکترومگنتیک بسیار مسلط بود.مورس و جکسون با همکاری یکدیگر یک مدل مفهومی از تلگراف تک سیمی را توسعه دادند. در همان سال ها مهندسان در اروپا در تحقیقات خود موفق به اختراع تلگراف الکترومغناطیسی شدند. البته شیوه ی کار آن ها با شیوه ای که مورس در نظر داشت کاملا متفاوت بود.

در آزمایش های مختلف آن ها به انرژی زیاد و کابل های دوطرفه با کیفیت بالا نیاز داشتند. در سال ۱۸۳۷ دو دانشمند به نام ویلیام کوک (William Cooke) و چارلز ویتستون (Charls Wheatstone) طرحی مشارکت با هم برقرار کردند تا تحقیقات فیزیک دان امریکایی ژوزف هنری (Joseph Henry) را ادامه دهند. آن ها در سال ۱۸۳۷ طرح تلگراف الکترونیکی را به ثبت رساندند. اما روش ارسال و دریافت چند سیمی کوک و ویتستون توسط روش برتر مورس در مدت زمان کوتاهی عقب افتاد.

خلاقیت به روش مورس-دیجی اسپارک

اولین دستگاه ساخت کوک و ویتستون را در تصویر بالا مشاهده می کنید.

کوک و ویتستون برای هر حرف یک سیم و یک سیگنال در نظر گرفته بودند. این روش در آن زمان که ارتباطات سیمی برقرار نبود کاملا بی مصرف جلوه می نمود. این دو دانشمند تلاش زیادی برای طراحی رابط کاربری ساده کرده بودند. متاسفانه در آن زمان این سیستم به دلیل هزینه بالا برای کابل کشی استفاده نشد.

ساموئل مورس به طور مستقل سیستم تلگرافش را توسعه داد و در سال ۱۸۳۶ به شیوه ای جهت انتقال اطلاعات توسط یک سیم حتی با کیفیت پایین دست یافت. همکار او آلفرد وایل (Alfred Vail) الفبای رمز مورس را با همکاری خودش توسعه داد. در سال ۱۸۳۸ مورس برای اولین بار دستگاهش را با موفقیت در ایالت نیوجرسی و در یک گارگاه ریخته گری تست کرد. دو روز بعد او در مقابل کمیته علمی موسسه فرانکلین در پنسیلوانیا و در مقابل عموم از اختراعش رونمایی کرد.

سیستم تلگراف ساموئل مورس

همان طور که در تصاویر بالا مشاهده می کنید یک شاستی دستی ساخته ی ساموئل مورس تولید کننده سیگنال و یک منبع تغذیه جهت ارسال سیگنال استفاده می شده است.

مزیت دستگاه مورس نسبت به دستگاه های سایر رغبایش این بود که نیاز به چند رشته سیم نبود و فقط با یک رشته سیم که نیاز هم نبود از کیفیت بالایی برخوردار باشد، سیگنال ها را ارسال و دریافت می کرد. علاوه بر این مورس نوعی رمز به اسم رمز مورس که از خط و نقطه تشکیل شده بود را برای کار با دستگاهش طراحی کرده بود. علاوه بر این ها انرژی زیادی هم برای ارسال اطلاعات نیاز نداشت.