با گذشت زمان روزبه روز فناوری های قدیمی جای خود راه تکنولوژی های نو می دهند و تکنولوژی های جدیدی پابه عرصه می گذارند. امروزه کمتر کسی پیدا می شود که اطلاعات خود را به صورت سنتی نگه داری کند و اکثر اطلاعات به صورت دیجیتالی هستند ولی فضای ذخیره سازی این اطلاعات می تواند مشکل بسیاری از افراد برای نگه داری اطلاعات دیجیتالی آن ها باشد. بناربراین فضاهای ذخیره سازی از فلاپی ها گرفته تا فلش و انواع مختلف هاردها که امروزه روز به روز بر انواع آن ها افزوده خواهد شد.
امروزه هارددیسکهای معمولی که در بازار پیدا میشوند، میتوانند به راحتی تا ۵ ترابایت اطلاعات را ذخیره کنند. ذخیرهی اطلاعات با کدهای باینری صفر و یک انجام میشود. ولی اگر اطلاعات را در DNA ذخیره کنیم، از آنجا که به جای سیستم ذخیرهسازی دوتایی صفر و یک از سیستم ذخیرهسازی اطلاعات چهاررقمی استفاده میکنیم به صورت نظری میتوان تا ۳۰۰ هزار ترابایت را در DNA ذخیره کرد. در ادمه با ذخیره اطلاعات تا ۲۰۰۰ سال به روش DNA با دیجی اسپارک همراه باشید.
وینت سرف یکی از توسعه دهندگان اینترنت میگوید: ما اطلاعاتمان را جایی ذخیره میکنیم که اصلا مطمئن نیست و ممکن است بدون اینکه متوجه باشیم، کمکم از دسترس ما خارج شوند.
خرید یک هارددرایو جدید که بتواند تمامی حافظههای قبلی را در خود نگه داری کند و همچنین این حافظه جدید قادر به ذخیره چه مقدار اطلاعات می باشد یک مساله مهم است. حافظه های فلش تا حدودی توانسته اند این مشکلات را برطرف کند ولی حجم و پایداری اطلاعات در این نوع از حافظه نیز پاسخگوی نیازهای بسیاری از افراد نخواهد بود.
بنابراین گروهی از دانشمندان در یکی از نمایشگاه های جامعه شیمیایی امریکا مدعی شدند که استفاده از مواد ژنتیکی برای ذخیرهی امن اطلاعات را طراحی کرده اند و این اطلاعات میتواند تا ۲۰۰۰ سال حفظ شود. DNA، مولکول ذخیره سازی اطلاعات بیولوژی است و قادر به حمل تقریبا ۷۵۰ مگابایت اطلاعات خام در یک هستهی سلول با اندازهی چند میکرومتر است.
بنابراین با استفاده از روش ذخیره سازی DNA به طراحی حافظه پرداختند. مولکولهای DNA، کارتهای حافظهی بیولوژیکی موجودات زنده هستند و میتوانند اطلاعات ژنتیکی را در حجم خیلی زیاد و به مدت طولانی ذخیره کنند. این مولکولها آنقدر کوچک هستند که آنها را فقط میتوان با میکروسکوپهای خیلی قدرتمند مشاهده کرد.
DNA دارای مشکلاتی نیز می باشد به طور مثال خطاهای کپی یکی از مشکلات آن به شمار میرود. بنابراین شاید این روش نیز روش موفقی نباشد و دانشمندان نیاز به کشف یک شیوهی جدید دارند که بتواند بر مشکل خطای ذاتی DNA غلبه نماید. فقدان سرعت از دیگر مشکلات DNA است که باید برای آن هم راهحلی پیدا شود.
به نظر میرسد DNA به این زودیها جایگزین واحدهای ذخیرهسازی ما نشود، اما شاید پیشرفتهای سریع این رشته بتوانند مشکلات این دستگاه را سریعتر از حد انتظار حل کنند.
خیلی کارامده .مرسی از مقالتون
وای خیلی جالبه افرین ب دانشمندان
دانشمندان دستتون بی بلا