وقتی به ربات با مغز چند گرمیش رو میدن که رو زمین مستقل بشه باید توقع داشت که این آدم آهنی زیر آب هم بره و اونجا هم فضولی کنه. تو مقاله ی قبلی در باره استقلال ربات ها روی زمین گفته بودم ولی اینجا میخوام مژده بدم در مورد استقلال رباتها در زیر آب به دوستان، در ادامه با دیجی اسپارک همراه باشید.
در دهه ی گذشته تعداد زیادی ربات زیر آب مستقر شده اند. هدف این کار نقشه برداری اقیانوسی , بررسی سلامت شیلات و زیستگاههای دریایی است. کنترل این رباتها در اعماق آب همیشه برای مهندسین مشکل و خسته کننده بوده است.
در حال حاضر یک برنامه برای کنترل رباتها طراحی شده که دیگر مشکلات قبل را نداشته باشد. وقتی رباتی در زیر آب برای انجام ماموریت فرستاده میشود، اپراتور وقت زیادی برای طراحی و ارسال عملیات مصرف میکند. ولی اگر کل عملیات از قبل به ربات داده شود کار راحت تر و سریعتر انجام خواهد شد. برای اینکار باید هدف عملیات, محدودیتهای زمانی, جهات جغرافیایی و فاصله ی اقامت ربات از اتاق عملیات برنامه نویسی شود و یک جا به ربات داده شود. این برنامه توسط محققان دانشگاه MIT مورد بررسی قرار گرفته است.
تیم محققان دانشگاه MIT برای تست روش خود در سواحل غربی استرالیا کار خود را شروع کردند. موسسه ی اقیانوس شناسی وودز هول , مرکز ملی رباتیک استرالیا و دانشگاه آرهود برای این پروژه تیم MIT را همراهی کردند. محققان MIT سیستم خود را وارد آب کردند و با خیال راحت انجام ماموریت ربات را که بصورت اتوماتیک و مستقل از اپراتور انجام میشد را مشاهده کردند. دغدغه ی اصلی این محققان استقرار طولانی تر در زیر آب بود که با طراحی موتوری بهینه امکان پذیر خواهد شد.
برایان ویلیامز استاد مهندسی هوا فضای دانشگاه MIT میگوید که هدفشان برای ساخت این ربات , حذف نیروی پشتیبان ربات بوده که در حال حاضر توسط حداقل یک نفر انجام میگیرد. ویلیامز و تیمش سیستم جدید خود را در کنفرانس بین المللی مدیریت و برنامه ریزی اتوماتیک ارایه کرده اند. تیم MIT با الهام گرفتن از داستان کشتی های فضایی طرح خود را عملیاتی کردند. کاپیتان کشتی فضایی فقط ناظر بود و کارهای جزیی تر را کشتی بصورت اتوماتیک انجام میداد.
ویلیامز قبلا در ناسا فعالیت میکرده است. او در ناسا به مشکلاتی از قبیل قطع ارتباط فضا پیما با زمین را از نزدیک دیده بود و در این پروژه قصدش رفع این مشکل بزرگ بوده تا عملیات با موفقیت انجام پذیرد .
