ربات های پرنده بسیار روبه رشد و تغییر هستند. این ربات ها در بخش های مختلفی در حال خدمت گذاری هستند. از جمله بررسی طبیعت، عکس برداری از مناطق خاص، امنیت در برخی شهر ها و … اما مشکل اصلی در تمام انواع این رباط ها محدودیت زمان پرواز آن هاست. و از همه بدتر اگر به موقع به زمین بازگردانده نشوند، سقوط خواهند کرد.
از طرفی به دلیل اینکه ربات های پرنده باید کوچک و سبک باشند از باتری های بسیار کوچک در ساختارشان استفاده شده است. استادان دانشگاه مریلند به همراه تعدادی از دانشجویان در مرکز رباتیک مریلند بر روی راه حلی برای افزایش زمان پرواز ربات های پرنده کار می کنند. آن ها به دنبال ایده ای هستند که بتوانند باتری را در هنگام پرواز شارژ کنند. تیمی از مدرسه ی مهندسین کلارک یک نسخه جدید از ربات ربو راون (||| Robo Raven) را رونمایی کرده اند. این ربات از صفحه های سلول خورشیدی در بال هایش بهره برده است.
درحالی که سلول های خورشیدی انرژی کافی برای پرواز ربو راون ۳ تولید نمی کنند. اما برای شارژ باتری های اضطراری مناسب هستند. این سلول های خورشیدی قدرتی در حدود ۳٫۶ وات تولید می کنند در حالی که ربو راون به ۳۰ وات انرژی برای پرواز نیاز دارد. در هر صورت در پرواز های طولانی مدت این پرنده کوچک نیاز به تغذیه شدن دارد. بال های روبو راون به اندازه کافی بزرگ هستند و می توان انرژی خورشیدی مناسبی از آن ها تولید کرد. از این رو تیم طراحی از سلول خورشیدی قابل انعطاف استفاده کردند. تا بتوانند سرتاسر آن را پوشش دهند.
این مدل از بال ها آینده ی ربات های پرنده را رقم می زنند. با این روش می توان ربات هایی کاملا مستقل از انسان برای پرواز ساخت، چرا که با وجود سلول خورشیدی می تواند انرژی مورد نیازش را بازیابی کند. فقط کافی است سیستم ربات کمبود انرژی را تشخیص دهد و پس از آن در مکانی فرود آید. سپس تا شارژ کامل باتری ها صبر کند و پس از آن به ماموریتش ادامه دهد.
امید است که با پیشرفت های تکنولوژی و بکار گیری نانو تکنولوژی در باتری ها و سلول های خورشیدی، به تولید انبوه برسند و مشکل ذخیره انرژی برای چنین ربات هایی رفع شود. اگر چه ربات ربو راون ۳ قابلیت پرواز و بازیابی مجدد انرژی توسط نیروی خورشیدی را دارد، اما می تواند بسیار کاراتر و مناسب تر عمل کند.
