عکسی که در زیر مشاهده می کنید تخیلات یک نقاش در سال ۱۹۲۰در مورد رباتهاست. رباتهایی که عامل جنگ های خونین هستند و روزی بر انسانها تسلط پیدا می کنند و وسیله ی ساخته ی دست انسان باعث نابودی خودش خواهد شد. داستانها ی ترسناکی از دنیای ربات ها برای کودکان نوشته می شد و خلاصه اینکه همه چیز بر ضد این وسیله ی هوشمند بود و شاید هنوز هم چنین طرز تفکری وجود داشته باشد. در این مقاله تلاش ما این نیست که قضاوت کنیم فقط می خواهیم راه را برای طرز فکر صحیح در مورد رباتها هموار سازیم در نهایت قضاوت با شماست.
استفاده از ربات برای حرکت معلولی که توسط ربات دست ساز دانشمندان است نه تنها کشته نمی شود بلکه لبخندی ناشی از رضایت بر چهره او نقش بسته خواهد شد. با پیشرفتی که هر روز در زمینه ساخت ربات ها و گجت ها شاهد آن هستیم دیگر مشکل می توان زمانی را متصور شد که آنها نباشند. زمان جنگ و آتش سوزی ربات های امداد رسان به یاری انسان می شتابد و در زمان صلح و آرامش با یک جراحی دقیق جان او را از مرگ صد در صد نجات می دهد.
با تفکری کوتاه بر این مطلب می توان به این نتیجه رسید که این ما (سازندگان ربات) هستیم که تصمیم می گیریم ربات جنگجو بسازیم یا امداد رسان .
نگاه خاکستری به دنیای ربات ها همان نه خوب مطلق نه بد مطلق ! نه سیاه نه سفید ! به نظر من باید به رباتها نگاهی خاکستری داشته باشیم. باز هم قضاوت با شماست.
