دیدار با ربات قهرمانی که در آزمایشگاهی در کره آموزش دیده است

آخرین بار که هوبو را دیدم تحت یک دوره مبارزه فشرده بر روی زانوهای چرخدار و در حال ایجاد برش بوسیله اره در داخل دیوار بود. امروز بازوهای ۸۰ کیلویی بی‌جان آن که از یک جرثقیل زرد روشن بوجود آمده بودند، بی‌حرکت از دوطرف بدنش آویزان شده‌اند.تقریباً یک سال از قهرمانی هوبو در مسابقات رباتیک ز، سخت‌ترین مسابقه رباتیکی که تا کنون برگذار شده است، می‌گذرد. من به مؤسسه کره‌ای ” پیشرفت علم و تکنولوژی” آمده‌ام تا ملاقات کوتاهی با هوبو و سازنده‌اش،آقای جون هو اُه داشته باشم.

اُه مشغول آماده سازی ربات انسان‌نمای خود برای شرکت در مسابقه‌ای سخت تر بود. در ادامه‌ی این مطلب با  دیجی ربات همراه  باشید.
در یک طبقه ساده در ساختمان N9 ، یکی از پیشرفته‌ترین آزمایشگاه‌های رباتیک جهان قرار دارد. در داخلِ آن همه جا پر از مانیتور است، سطل‌های پر از پیچ و مهره و مقدار زیادی کابل. در یکی از اتاق‌ها، ربات‌هایی مانند هوبو وجود دارند که مراحل مختلف تکمیل را سپری می‌کنند. بعضی از آن‌ها فقط پاهایشان باقی مانده، بعضی سیم‌کشی و برخی دیگر اتصلات فلزی ظاهری ربات‌ها.
پس از قهرمانی در مسابقات، کارخانه شخصی آقای اُه به نام ربات‌های رنگین‌کمان، تعداد بسیار زیادی هوبو تولید کرد و آن‌ها را وارد بازار جهانی کردند. اخیراً چهار عدد از آن‌ها به آزمایشگاه‌های در آمریکا فرستاده شده‌اند.
کارخانه هم‌‌ اکنون در حال کار و بررسی بر روی ربات‌های مصرف کننده،شامل مدل‌هایی از ربات‌های خانگی و پزشکی است. و این بدین معنی است که هوبو به قدری ساده می‌شود که هرکسی بتواند با آن کار کند.
ربات‌هایی مانند “بیگ داگ” که توسط شرکت “بوستون دینامیک” در آمریکا ساخته شده‌اند صداهای گوش خراشی از خود تولید می‌کنند. آن‌ها پر زرق وبرق و ترسناک هستند و ظاهر خوبی برای فیلم‌های تبلیغاتی دارند. اُه می‌گوید: این روزها ربات‌های پر زرق وبرق زیادی وجود دارند اما آیا افراد معمولی می‌توانند بدون تیم مهندسان از آن‌ها استفاده کنند؟
معمولاً نه! ربات‌ها هنوز وسیله‌ی کار و اسباب‌بازی متخصصان هستند. گاهی اوقات آن‌ها درست کار نمی‌کنند و دائماً نیاز به رفع اشکال دارند. در رویدادهایی مانند مسابقات رباتیک Dapra، تیم‌هایی از مهندسان روزهای زیادی را سپری می‌کنند تا ربات‌هایشان را فقط برای کار در چند دقیقه کوتاه آماده کنند.
ولی اُه، هوبو  بات متفاوتی را می‌خواهد. او به طور مداوم تغییراتی را بر روی آن انجام می‌دهد تا قابل اعتمادتر شود. او یک دستورالعمل آسان کار با هوبو را نوشته و محل مشکل احتمالی حافظه را مشخص کرده است. هوبو را می‌توان به ۵ قسمت جداگانه تقسیم کرد و آن‌ها را در چمدان‌هایی جا داد.
اعضای تیم اُه، هوبو را از جرثقیل پایین می‌آورند و آن را بکار می‌اندازند. آن‌ها پاهای هوبو را بر روی زمین قرار می‌دهند و با یک کلیک موس، راه رفتن در مسیری که از خرده سنگ پوشیده شده است را به او می‌‌آموزند. هوبو آهسته و یکنواخت راه می‌رود، مانند شخصی که زندگی‌اش به قدم‌هایی که باید در یک محل دقیق بگذارد، بستگی دارد.
اُه یک تیرک چوبی کلفت به طول پای خودم را در دستم قرار داد و گفت که آن را نگه دار و انتهایش را بگیر. کار سختی بود. سپس آن را به هوبو دادم. او از سر دیگر تیرک آن را گرفت و به اندازه ۳۶۰ درجه مچ خود را چرخاند. او مانند یک شمشیر به خوبی آن تیرک چوبی را در دست داشت. اُه میگوید هوبو بسیار قوی است.
برخلاف بقیه ربات‌هایی که فقط نمونه‌های آن‌ها را دیده بودم این بار من دقیقاً در کنار هوبوی واقعی ایستاده‌ام. بدون هیچ لباس ایمنی؛ درست مانند اعتماد اُه به هوبو. هنگامی که من دست بزرگ هوبو را گرفته بودم و دست می‌دادم، اُه پنهانی می‌خندید. در طول این سال‌هایی که درمورد ربات‌ها می‌نویسم این اولین باری است که یکی از آن‌ها را بطور مناسب و خوب می‌بینم.

نویسنده: هال هادسون