شبکه – دستوراتی که باید بدانید – قسمت اول

خلاصه: این سری شامل مجموعه ای از دستورات پایه ای مرتبط با شبکه است که هر مدیر سیستم و عاشق لینوکسی باید بداند. آیا بر روی رایانه رومیزی خود از لینوکس استفاده میکنید؟ آیا یک دستگاه رزبری پای دارید؟ آیا در سرور های خود از لینوکس استفاده میکنید؟ به خواندن ادامه دهید.

لازم به ذکر است که این سری مقالات، خودآموز برای آموزش نحوه استفاده از این دستورات نیستند. بلکه مقاله شامل یک لیست از دستورات و توضیحاتی کوتاه برای آنها در چند دسته بندی مختلف اند. میتوانید از این صفحه برای یادآوری سریع دستورات و کاربرد آنها استفاده کنید. بهتر است بدون صرف وقت بیشتر به سراغ دستورات برویم:

اتصال:

ping <host>

پینگ یک بسته را با استفاده از ICMP به هاست مورد نظر ارسال میکند. بازتاب آن در سطح IP است. پینگ مشخص میکند که آیا هاست مورد نظر پایین  (down)  است یا نه. در صورت استفاده نکردن از آپشن -c ،این دستور تا زمانی که کلید های ترکیبی Control + C را فشار دهید به ارسال بسته ادامه میدهد.

telnet host <port>

برقراری اتصال با هاست مورد نظر از طریق پورت داده شده. پورت پیشفرض telnet 23 است. تعدادی از پورت های معروف دیگر شامل موارد زیر هستند:

۷ – پورت اکو,
۲۵ – SMTP, برای ارسال ایمیل
۷۹ – Finger, اطلاعاتی را درباره سایر کاربران روی شبکه فراهم میاورد.

از control-] برای خروج از تلنت استفاده کنید.

Arp:

Arp برای ترجمه آدرس های IP به آدرس های Ethernet استفاده میشود. Root میتواند مدخل های arp را حذف کند. در صورت ناقص و یا اشتباه بودن یک مدخل arp، حذف آن میتواند مفید باشد. مداخل arp ای که به صورت صریح به وسیله root اضافه شده اند، ماندگار هستند. جدول arp داخل هسته ذخیره میشود و به صورت پویا اداره میگردند.

arp –a

جدول arp را چاپ میکند.

arp –s <ip_address> <mac_address> [pub]

برای اضافه کردن یک مدخل به جدول.

arp –a –d

برای حذف تمامی مداخل موجود در جدول.

پرونده های مهم مربوط به شبکه:

/etc/hosts

حاوی اسامی میزبان ها به IP

/etc/networks

حاوی اسامی شبکه به آدرس IP

 /etc/protocols

حاوی اسامی پروتوکول ها به شماره پروتوکول

 /etc/services

حاوی نام سرویس های tcp/udp به شماره پورت.

در قسمت های بعد به دستورات دیگری میپردازیم.